De heftig slingerende logger had al op de eerste haringreis een slachtoffer geëist. Op de 25e  juni was Job Machiel Taal tegen het stoomspil aangeslagen waarbij er bovendien twee mannen bovenop hem vielen. Vrijwel direct trad bij Taal een onhoudbare buikpijn op zodat zo snel als mogelijk was het Schotse Lerwick moest worden binnengelopen. Bij aankomst werd de gekwetste in eerste instantie verzorgd door de scheepsartsen van de daar binnen liggende Hr. Ms. ’Dolfijn’ en die van het Hospitaal Kerkschip ‘De Hoop.’ Deze constateerden een beklemde liesbreuk en een buikvliesontsteking. Op de avond van de 27e juni werd, na overleg met de plaatselijke arts Dr. Mac-Lean, besloten om tot een operatie in het Gilbert Bain-hospital van Lerwick over te gaan. De drie opererende artsen deden al het mogelijke maar de chirurgische ingreep baatte niet. Na verschillende malen te zijn bezocht door de te Lerwick werkzame Nederlandse predikanten ds. Van Oosten en ds. Van der Velden, overleed Taal op de 30e juni in alle vroegte, aan de ernstige buikvliesontsteking. Op vrijdag 1 juli werd Taal op het Hollandse kerkhof te Lerwick begraven. De begrafenisstoet in de straten van Lerwick was even indrukwekkend als eenvoudig. De kist was gedekt met de vlag van de ‘Hall’ een kerkelijk onderkomen voor Hollandse vissers op het eiland. De bemanning van de MA 4 deed dienst als dragers van de kist met daarachter een erewacht van de te Lerwick binnengelopen Hr. Ms. ‘Zeehond’ met luitenant-ter-zee Budding aan het hoofd. Voorts de beide predikanten, de Duitse consul en enkele vertegenwoordigers van rederijen. Naast de kist met dragers liep de snikkende 14-jarige Job Pieter, zoon van de overledene, die eveneens deel uit maakte van de bemanning op de MA 4.